இருக்குமிடமே சொர்க்கம்
இருப்பதில் எல்லாம் இறைவன்.
உணர்ந்தவன் உளமாற உதவுகிறான்.
மற்றவன் உண்டியலில் போடுகிறான்.
ஏழையின் கண்ணீர் தெரியாதவன் கண்களுக்கு
கடவுள் தெரியப்போவதில்லை.
மனிதனில் இறைவனைக் கண்டவன்
கடவுள்பற்றிக் கவலை கொள்வதில்லை.
வழிபாடுகளில் வாழ்க்கை நடத்தி
வாரமொருமுறை நோன்பிருந்து
வேண்டுதல் செய்ய மட்டும் கோயில் செல்லும்
பக்த கூட்டங்களை பரமன் ஒருபோதும் பார்ப்பதில்லை.
உள்ளத்தில் உறைபவனை உணர்ந்தவன்
காண்பதில் எல்லாமே கடவுளைக் காண்கிறான்.
காடு எரியும்போது தானும் எரிகிறான்.
அனாதை அழும்போது அவனும் அழுகிறான்.
