யார் தலைவன்?

மங்கிய நிலவொளியில் மாடியறையிலே
அங்கிருந்தார் இயேசு அன்புச் சீடருடனே
செங்குருதி வடிந்தபின் சிலுவைமீதிலே
தொங்கும் நினைவில் தொட்டெடுத்தார் அப்பமொன்று
இரண்டாய்ப் பிட்டு இது என் உடலென்றார்
இரசத்தை இது என் இரத்தமென்றார்.

அமைதியில் இரவு அற்பச் சுடராய் அசைந்தது.

மேசைவிட் டகன்று மெலிதாய்ப் புன்னகையில்
மேல்அங்கி அகற்றி இடைத்துண்டணிந்தே
சீடரின் பாதத்தில் சிரம் தாழ்த்தியமர்ந்து
நாடறியா வழக்கம்அது; நன்னீரால் கழுவினார்.

விழிநிறைத்த வியப்பை விழுங்க முடியாது
விக்கி நிற்கையில்
வாய்வரை வந்த வினாக்கள் வழியிருந்தும் 
வரப் பயந்தன.

'குருவென்றும் தலைவரென்றும் நீரெம்மை அழைக்கிறீர்
நான் குருதான், தலைவன்தான்.
குருவும் தலைவனுமான நானே 
ஓரடிமைபோல் பாதங்கழுவி பணிவிடைசெய்தால்
நீரும் அவ்வாறே செய்யும்
பணியாளனே தலைவன்.'

பேச்சு முடிந்தது
செயல் இன்னும் பேசுகிறது.