வியந்து பார்க்கிறேன்...

கரும்பாறைக் கற்கள் காவல் நிற்க

காற்றை மட்டும் கரைதாண்டி

அனுப்பிக் கொண்டிருக்கிறது கடல்.

கொட்டிவிட்ட பால் போலே

அலைகள் நுரைகளாகி

பின்பு அலைகளாகவே மாறிடும் அதிசயம் நிகழ்கிறது.

பாறைகளில் பட்டுத்தெறிக்கும் நீர்

காற்றோடு கரைகிறது.

முகமெல்லாம் ஆச்சரியம்.

வாய் திறந்திருந்தாலும்

நாக்கு மட்டும் வெளிவராது பார்த்துக்கொள்கிறேன்.

வியப்பில் உவர்ப்பு இணைவதை

தவிர்க்கவே முயல்கிறேன்.

கடலின் பிரம்மாண்டத்தில் 

கடவுளை பிரம்மிக்கிறேன்.