தாயன்றி வேறில்லை

குலுங்காமல் விரைந்த இரயில் வண்டியில்
சேலை நுணிகளுக்கிடையே
பள்ளத்தாக்கில் படுத்துறங்கிப்போனது 
பச்சிளங்குழந்தை ஒன்று.
அந்த இளந்தாய் மட்டுமே விழித்திருந்தாள்.

என்ன ஆயிற்றோ தெரியவில்லை
சரியான தாள கதியில்
அழகான சுதியில்
இனிமையாக இருந்தது 
குழந்தையின் அழுகை
எனக்கு மட்டும்.

தொட்டியிலிருந்து தூக்கி
தாலாட்டுப் பாடினாள்
மார்பகச் சீலை விலக்கி
அமுதம் தந்திட்டாள்
மடியில் படுக்க வைத்து
கொஞ்சினாள், கெஞ்சினாள்.
நின்ற பாடில்லை.

முழுத்தூக்கம் பலருக்கும் 
அரைதூக்கமாகிப் போனது.
மீதியை எரிச்சல் நிரப்பியது.

எறும்பு ஏதாவது இருக்கா பாருப்பா
தள்ளி வா...வெயில் அடிக்குது பாரு
குளிர்காத்து அடிக்குதும்மா... சன்னலை மூடினாள்.
தூக்கிக் கொண்டாடினர்
இளந்தாயின் உணர்வோடு ஒன்றிப்போன
அங்கிருந்த வேறு இரு தாய்க்குலங்கள்.

இதுதான் தாயன்பா?
நானும் அப்படித்தானே அழுதிருப்பேன்.
என்ன பாடுபட்டாளோ என் தாய்?