அண்ணே...ஒரு கட்டிங்

ஒற்றைச்சிறையாய் சில்லறையற்ற கடையாய்
ஊரின் மையப்பகுதியில்
அடேயப்பா...
கோயிலுக்கு இணையான கூட்டம்.
என்ன! ஆண்கள் மட்டுமே அனுமதி.

இங்கே வாடிக்கையாளர்தாம் உரிமையாளர்.
மக்களின் பணத்தில்
அரசு நடத்தும் சேவை மையம்.
கம்பி இடுக்குகளில்
கைகளும் காசுகளும் மட்டுமே தெரிகின்றன.
கல்லூரி போகாத விடலைகள்கூட
'அண்ணே... ஒரு கட்டிங்...'

ஏன் நீ மட்டும்தான் அடிக்கனுமா
என் காசு என் உடம்பு
மூடிக்கின்னு போயா...
பழகிப்போன பதில்களால்
கேள்வி கேட்க ஆளில்லை.
சின்னதும் பெரிசுமாய்
இடம் மாறும் பாட்டில்கள்
நீர்த்துப்போய் சதையோடு சங்கமிக்கின்றன.

 'இப்பதான் மச்சான் சந்தோசமா இருக்கேன்'
தரைதட்டுகிறது ஜில் பீர் பாட்டில்.
உற்சாகத்தோடு உளறியது
எதிர்கால இந்தியாவின் தூண் ஒன்று.
கடைசி மடக்கில் கைலாசம் போனவன் - தன்
கைப்பேசியிடம் கலந்துரையாடல் செய்கிறான்.

'சந்தோசமா இருக்காராம்...'
கெக்கே புக்கேவென சிரித்துவிட்டுச் சொன்னது
கீழே இறங்கிய பீர் பாட்டில்
விழுந்து கிடந்து பிராந்தி பாட்டிலிடம்.
"எத்தனை குடும்பத்த அழிச்சிருக்கோம்
எத்தனாயிரம்பேர கொன்னுருக்கோம்...
இவரு சந்தோசமா இருக்காராம்.

சாதாரண வாய்த்தகறாரைக்கூட
கொலை வரைக்கும் கொண்டுபோயிருக்கோம்.
வசதியானவங்களக்கூட ஓட்டாண்டியாக்கியிருக்கோம்
கூலி ஓட்டாண்டிகளையும்
குடிகாரனாக்கி குடும்பத்தையே ஒன்னுமில்லாம
ஆக்கியிருக்கோம்..
இவரு சந்தோசமா இருக்காராம்...

இவன் பேச்ச எவனும் மதிக்கப்போறதில்ல
தங்கச்சி இருந்தாகூட தவறா நடப்பான்
என்ன சொல்றோம்.. என்ன செய்றோம்னு தெரியாத
இவரு சந்தோசமா இருக்காராம்...

வேலைக்கிப்போற எல்லாரையும்
நமக்கு அடிமையாக்கிட்டோம்
அடுத்த தலைமுறைக்கான
சேமிப்பே இல்லாம ஆக்கிட்டோம்
குடிக்கிறது ஒன்னும் தப்பில்லனு
நல்ல பேரு வாங்கிட்டோம்
இவன் பணத்தை இவன வச்சே
கொள்ளையடிக்கிறோம்..
இவரு சந்தோசமா இருக்காராம்...


நடந்ததைப் பார்த்துப் புன்னகைத்தார்
சுவரில் மாட்டப்பட்டிருந்த முதலமைச்சர்.