கனிவான கவனத்திற்கு...

நான்கு கவுண்ட்டர்களில் மூன்று மூடிக்கிடக்க
விட்டுக்கொடுக்க மனமில்லாது
மானை விழுங்கிய மலைப்பாம்பாய்
நகர்ந்து கொண்டிருந்தது பயணிகள்வரிசை.
எந்த வண்டி எந்த தடம்
பதிலளிக்க ஆளில்லை.
வந்த வியாபாரியிடம் வாய்ப்பேச்சு கொடுத்தபின்
வாங்கிக்கொண்டேன் பதில்களை.

வழக்கம்போல் தாமதமாக வந்த 
எக்ஸ்ப்ரஸ் ரயிலில் 
விழுந்து ஏறும் ஜனங்களில் நானும்.
எனது இடம் எதுவெனத் தேடி
கழிவுகளில் கால்படாது கடந்து செல்கிறேன்.
எட்டியிருந்த கழிவறையின் வாசம்
ஏகமும் நுழைந்திருந்தது.
வாடை வந்ததாலோ என்னவோ
வா'வென இழுத்தது.
தொடுவதற்குப் பயப்படும் தொழுநோயாளியாக
கதவினை கவனமாய்த் திறந்தேன்.
விரச வசனங்களும்
ஆண்டுகள் கடந்த மலக்கழிவும்
அறையை அவமானப்படுத்தின.
வழக்கமான
'அப்பாடா' அனுபவம் இல்லை.

வியாபாரத்திற்காகவும் யாசிக்கவும்
வெவவேறு பாணியில்
வித்தியாசமான மனிதர்கள்
பயணம் முழுக்க படர்ந்திருந்தனர்.
அருகில் அறுபதுகள் இருக்க
வெளியே வேடிக்கை பார்த்தேன்.
ஆளில்லா பகுதிகள் எங்கும் அழகு
குடியேற்றப்பகுதிகள் எங்கும் குப்பை.
ஊதிய உயர்வு, பணி அமர்வு
ஆர்ப்பாட்ட போஸ்டர்களால்
அலங்கோலப்பட்டுக்கிடக்கும்
இரயில்வே சுவர்களைப் பார்க்கும்போதெல்லாம்
இருப்பவர்கள் சிறப்பான பணிசெய்ய
யார் போராட்டம் செய்வார்?
மனம் வலித்தது.
இறங்கும் நிலையத்தில்
இருக்கைவிட்டு எழுந்தவுடன்
இடம்பிடித்தவர்களில் 
எதிர்பால் இளசுகள்தேடி
கண்கள் சென்றதைத் தடுக்கவில்லை.

வல்லரசு இந்தியாவின்
இரயில் செல்லும் பாதைகள் எல்லாம்
நாறிப்போய்க் கிடந்தன.
மஞ்சள் நிறம் அப்போது 
மங்கலமாகத் தெரியவில்லை.

இரயில்வேயின் கனிவான கவனத்திற்கு...